5 października – Wspomnienie św. Faustyny Kowalskiej

Wideo —> Faustyna 2016: Św. Siostra Faustyna – życie i misja

Dzień śmierci Apostołki Bożego Miłosierdzia – 5 października 1938 – tak wspominała śp. s. Eufemia Traczyńska:

5 października w czasie kolacji był dzwonek. Wiadomo było, że Siostra Faustyna umiera. Wszystko zostawiłyśmy i, ile nas było, poszłyśmy do niej. W infirmerii był już Ksiądz Kapelan i parę sióstr. Wspólnie się pomodliliśmy. Modliliśmy się bardzo długo: odmawialiśmy modlitwy za konających, litanie i inne modlitwy. Modliliśmy się tak długo, że nawet nabożeństwo wieczorne trochę później zostało odprawione. W pewnym momencie Siostra Faustyna dała jakiś znak, że Matka Przełożona nachyliła się do niej, a ona powiedziała, że jeszcze teraz nie umrze, a jak będzie umierać, to da znać. Siostry rozeszły się.

(…) Kiedy wracałam do celi, wstąpiłam do kaplicy i pomodliłam się do dusz czyśćcowych, żeby mnie obudziły jak będzie umierać Siostra Faustyna, bo bardzo chciałam być przy jej śmierci. Bałam się wprost prosić o to Matkę Przełożoną, bo nam, młodym profeskom, nie wolno było tam chodzić, by się nie zarazić gruźlicą. Siostrze Amelii pozwolono, bo już była chora na gruźlicę. Spać poszłam o zwykłej porze i zaraz zasnęłam.

Naraz, ktoś mnie budzi: – „Jak Siostra chce być przy śmierci Siostry Faustyny, to niech Siostra wstaje”. Ja od razu zrozumiałam, że to pomyłka. Siostra, która przyszła obudzić s. Amelię, pomyliła cele i przyszła do mnie. Zaraz obudziłam s. Amelię, ubrałam chałat i czepek, i szybko pobiegłam do infirmerii. Po mnie przyszła s. Amelia. To było jakoś koło jedenastej w nocy. Gdy przyszłyśmy tam, Siostra Faustyna jakby lekko otworzyła oczy i trochę się uśmiechnęła, a potem skłoniła głowę i już… Siostra Amelia mówi, że już chyba nie żyje, umarła. Spojrzałam na s. Amelię, ale nic nie mówiłam, modliłyśmy się dalej. Gromnica cały czas się paliła.

Za —> Faustyna.pl: Uroczystość św. Siostry Faustyny

#GodzinaMiłosierdzia Jezu, ufam Tobie 🔔 DZIENNICZEK #Faustyna https://t.co/5eBU0TwDDg | https://t.co/lso2w06mvR #miłosierdzie #Koronka #Dzienniczek #SłowaPanaJezusa pic.twitter.com/Ueo4uavQk6

— Misericors_PL (@Misericors_PL) June 22, 2021

Fragment homilii papieża Jana Pawła II “Kościół raduje się i dziękuje za wielkie dzieła Boże”, wygłoszonej w Rzymie podczas beatyfikacji pięciorga Sług Bożych w dniu 18 kwietnia 1993 roku, dotyczący Siostry Faustyny:

(…) Pozdrawiam cię, s. Faustyno. Od dzisiaj Kościół zwie ciebie błogosławioną, zwłaszcza Kościół na ziemi polskiej i litewskiej. O Faustyno, jakże przedziwna była twoja droga! Czyż można nie pomyśleć, że to ciebie właśnie – ubogą i prostą córkę mazowieckiego polskiego ludu – wybrał Chrystus, aby przypomnieć ludziom wielką Bożą tajemnicę Miłosierdzia. Tę tajemnicę zabrałaś ze sobą, odchodząc z tego świata po krótkim i pełnym cierpień życiu. Równocześnie tajemnica ta stała się proroczym zaiste wołaniem do świata, do Europy. Przecież twoje orędzie Bożego Miłosierdzia zrodziło się jakby w przeddzień straszliwego kataklizmu II wojny światowej. Zapewne byś się zdziwiła, gdybyś mogła na ziemi doświadczyć, czym stało się to orędzie dla udręczonych ludzi tego czasu pogardy, jak szeroko ono poszło w świat. Dzisiaj – tak głęboko wierzymy – oglądasz w Bogu owoce twojego posłannictwa na ziemi. Dziś doświadczasz u samego Źródła, kim jest twój Chrystus: dives in misericordia.

“Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie” – napisała s. Faustyna w swym Dzienniczku. I tak się stało. Misja s. Faustyny trwa i przynosi zadziwiające owoce. W jakże przedziwny sposób jej nabożeństwo do Jezusa Miłosiernego toruje sobie drogę w świecie i zdobywa tyle ludzkich serc! Jest to niewątpliwie jakiś znak czasów – znak naszego XX w. Bilans tego kończącego się wieku, obok osiągnięć, które wielokrotnie przewyższyły poprzednie epoki, zawiera także głęboki niepokój o przyszłość. Gdzież więc, jeśli nie w Bożym Miłosierdziu, znajdzie świat ocalenie i światło nadziei? Ludzie wierzący doskonale to wyczuwają!

“Dziękujcie Panu, bo jest dobry. Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”.

Dzisiaj, w dniu beatyfikacji s. Faustyny, wielbimy Boga za wielkie dzieła, jakich dokonał w jej duszy. Wysławiamy Go i dziękujemy Mu za wielkie dzieła, jakich dokonał i ciągle dokonuje w duszach ludzkich, które dzięki jej świadectwu i orędziu odkrywają nieskończone głębie Bożego Miłosierdzia.

Zobacz też —> Faustyna.pl: Homilia Jana Pawła II

"Serce Chrystusa! Jego Najświętsze Serce dało ludziom wszystko: odkupienie, zbawienie, uświęcenie. Św. Faustyna Kowalska ujrzała, że z tego Serca przepełnionego dobrocią wychodzą dwie smugi światła, które rozjaśniają świat" #JanPawełII 22/04/01 pic.twitter.com/fwkelfWlu0

— Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego (@MT5_14) October 5, 2020

Kończąc swoją homilię podczas uroczystości kanonizacji Siostry Faustyny Kowalskiej na Placu św. Piotra w Rzymie, w dniu 30 kwietnia 2000 roku, papież Jan Paweł II wypowiedział takie słowa modlitwy:

Ty zaś, Faustyno, darze Boga dla naszej epoki, darze polskiej ziemi dla całego Kościoła, wyjednaj nam, abyśmy mogli pojąć głębię Bożego Miłosierdzia, pomóż nam, abyśmy osobiście go doświadczyli i świadczyli o nim braciom. Twoje orędzie światłości i nadziei niech się rozprzestrzenia na całym świecie, niech przynagla grzeszników do nawrócenia, niech uśmierza spory i nienawiści, niech uzdalnia ludzi i narody do czynnego okazywania braterstwa. My dzisiaj, wpatrując się razem z tobą w oblicze zmartwychwstałego  Chrystusa, powtarzamy  twoją  modlitwę ufnego zawierzenia i mówimy z niezłomną nadzieją: „Jezu, ufam Tobie”.

Zobacz więcej —> Homilia Jana Pawła II wygłoszona podczas kanonizacji s. Faustyny

Święta siostra Faustyna Kowalska i bł. ksiądz Michał Sopoćko uzupełniali się w jednym dziele…

15 lutego 2021 r. minęła 46. rocznica śmierci ks. Michała Sopoćki, wileńskiego kierownika duchowego św. Siostry Faustyny, oraz dzień Jej imienin, którą Kościół wspomina w liturgii 5 października. Liturgiczne wspomnienie bł. ks. Michała Sopoćki przypada zaś w dniu 28 września.

Wideo —> Archidiecezja Białostocka/YouTube: Św Faustyna i Bł ks Michał Sopoćko

„Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi. On ci dopomoże spełnić wolę moją na ziemi” – mówił Pan Jezus do s. Faustyny, wskazując jej w widzeniu ks. Michała Sopoćkę jako spowiednika i kierownika duchowego (Dzienniczek, 53). Spotkali się po raz pierwszy w Wilnie w czerwcu 1933 roku, gdzie ks. Michał został pół roku wcześniej spowiednikiem i kierownikiem duchowym w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Duchowny, początkowo traktował objawienia s. Faustyny z niedowierzaniem; skierował ją nawet na badania psychiatryczne! Później ułatwił s. Faustynie kontakt z Eugeniuszem Kazimierowskim – malarzem, który namalował obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem „Jezu, ufam Tobie”. Poprosił ją też o spisywanie swoich doświadczeń mistycznych, dzięki czemu możemy dziś cieszyć się lekturą „Dzienniczka”…

Zobacz więcej —> Św. Faustyna i bł. ksiądz Michał Sopoćko – święci w duecie

Nasza dzisiejsza uroczystość – prezent imieninowy dla św. Siostry Faustyny – relikwie bł. ks. Michała Sopoćki już w Bazylice Bożego Miłosierdzia. @ArchKrakowska @BialArchi @EpiskopatNews @RadioMaryja pic.twitter.com/5xDUihpGVh

— Sanktuarium Bożego Miłosierdzia (@milosierdzie_pl) February 14, 2021

Św. Siostra Faustyna Kowalska zapisała w pierwszym zeszycie swojego “Dzienniczka” modlitwę, w której kolejne wezwania rozpoczyna słowami “Dopomóż mi, Panie” (nr 163):

+ Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.

Dopomóż mi do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą.

Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.

Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.

Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.

Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim.

Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego. Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem. że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych cierpieniach będę milczeć. Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój.

Dzienniczek, 163

#GodzinaMiłosierdzia Jezu, ufam Tobie!🔔 DZIENNICZEK #Faustyna https://t.co/Ej25ChEPLO #miłosierdzie #Dzienniczek #Koronka #SłowaPanaJezusa pic.twitter.com/svDjp9KEdL

— Misericors_PL (@Misericors_PL) March 14, 2019