Święta Faustyna Kowalska otrzymała od Boga niezwykłą misję do spełnienia w swoim życiu. W jej Dzienniczku znajdujemy zanotowane przez nią słowa Boga: „W Starym Testamencie wysyłałem do mojego ludu proroków z gromami. Dzisiaj posyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać ludzkości cierpiącej, lecz pragnę uzdrowić ją i przytulić do mojego miłosiernego serca”.
Św. Faustyna, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, przeżyła zaledwie 33 lata. Zmarła 5 października 1938 roku. Jan Paweł II 18 kwietnia 1993 roku ogłosił ją błogosławioną, a 30 kwietnia 2000 roku została przez niego kanonizowana. Bóg wybrał ją aby swoim krótkim i pełnym cierpień życiem przypomniała światu tajemnicę Bożej Miłosiernej Miłości.
„Tajemnica ta stała się proroczym wołaniem do świata, do Europy… Orędzie Bożego Miłosierdzia zrodziło się jakby w przeddzień straszliwego kataklizmu II wojny światowej” – powiedział Jan Paweł II. Tajemnica ta jest źródłem innego życia niż to, jakie człowiek może zbudować własnymi siłami. Dla ludzi udręczonych cierpieniami i pogardą w epoce XX wieku orędzie to stało się siłą miłości i przebaczenia. Dlatego poszło ono szeroko w świat. A nabożeństwo do Jezusa Miłosiernego jest wciąż aktualne, rozwija się coraz bardziej i zdobywa wiele ludzkich serc. Trafnie napisała w swoim Dzienniczku Św. Faustyna: „Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie”.
Aktualność Bożego Miłosierdzia polega jeszcze na tym, że jest ono ważnym czynnikiem kształtującym stosunki wzajemne między ludźmi. (…) Człowiek nie tylko doświadcza i „dostępuje” miłosierdzia samego Boga, ale jest także powołany do tego, ażeby sam „czynił” miłosierdzie drugim: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7).
[w:] Ks. Franciszek Cegiełka, Siostra Faustyna. Szafarka Miłosierdzia Bożego,
Veritas- Michalineum 2000