Temat:
Wspólnota – jakie powinna mieć znaczenie?
Myśl przewodnia:
„Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze [uzyskane] ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby”. (Dzieje Apostolskie 4,32-35)
Rozważanie:
Wspólnota to miejsce naszego wzrostu, gdzie uczymy się kochać i świadomie przeżywać swoje życie. Katechizm Kościoła Katolickiego w nr 1879 mówiąc o życiu wspólnym, a tym samym o wspólnocie, podkreśla, że nie jest ona dla osoby ludzkiej „czymś dodanym, lecz jest wymaganiem jej natury. Przez wymianę z innymi, wzajemną służbę i dialog z braćmi człowiek rozwija swoje możliwości; w ten sposób odpowiada na swoje powołanie”. Obecność Boga jest we wspólnocie nieodzowna, stanowi gwarancję jej właściwego funkcjonowania. Tylko z Nim wspólnota będzie autentyczna i spełni swoje zadania. Boży Duch nie tylko ożywiał będzie nas, ale pozwoli na właściwy wzrost, w niczym nas nie ograniczając, a wprost przeciwnie, wyzwalając w nas wciąż nowe możliwości. Mając Boga zawsze przed oczyma, wsłuchując się w jego natchnienia, będziemy budować właściwe relacje. Można by rzec, że to one, stanowią bazę zdrowego i spełnionego życia na wszystkich jego płaszczyznach.
Wspólnotę stanowią ludzie, stąd niekiedy codzienna rzeczywistość przynosi ze sobą różnego rodzaju doświadczenia, które weryfikują nasze postawy i dojrzałość duchową. Każdy z nas jest inny, niesie ze sobą bagaż różnego rodzaju doświadczeń życiowych, stąd konieczne jest otwarcie się na Ducha Bożego i na potrzeby tych, których mamy obok siebie. Codzienność ze wspólnotą z jednej strony oczyszcza nasze relacje, przełamując strach, lęk i egoizm. W swej najgłębszej istocie przemienia nas na tyle, na ile pozwolimy jej na to. Tylko pokonując siebie, zmagając się z przeciwnościami, podejmując wyzwania, stajemy się lepszymi ludźmi. Życie wspólne uczy nas również szacunku do każdego i dzielenia się sobą. Pomaga nam rozwijać się, dojrzewać, realizować siebie i swoje życiowe misje. Przezwyciężając swoje ego, ucząc się serdeczności i miłości, wspólnota stanowi również miejsce, gdzie mogą rozwijać się także dojrzałe przyjaźnie, pod warunkiem, że będziemy patrzeć w tym samym kierunku, a jest nim sam Bóg.
Z nadzieją patrzmy w przyszłość,
Bądźmy prawdziwi, bo są tacy, którzy nam ufają;
Bądźmy czyści, bo są tacy, którzy troszczą się o nas;
Bądźmy silni, bo wiele trzeba będzie wycierpieć;
Bądźmy odważni, bo trzeba odważyć się na wiele.
Gdy Bóg jest z nami, któż przeciwko nam…
Zastanów się:
Czym dla Ciebie jest wspólnota? Do jakich wspólnot Ty należysz? Jakie znaczenie ma dla Ciebie przynależność do danej wspólnoty? Czy we wspólnocie nie tylko biorę, ale również daję coś od siebie innym członkom?
Modlitwa:
Przyjdź Duchu Święty, rozpal w nas pragnienie świętości. Spraw, abyśmy świadczyli
o Twojej Miłości i napełnij nas mocą z nieba, abyśmy na tę Miłość odpowiedzieli z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich sił swoich. Przekonaj nas o grzechu i pokonaj w nas wszelkie zło. Uzdrów zranionych, wzmocnij słabych, podnieś upadłych, pociesz zasmuconych, a gorliwych jeszcze bardziej pociągnij do siebie.
#LOVEtoWRITE Podziel się refleksją!
kliknij i skomentuj na Facebooku
Opracowanie: Młodzież Dekanatu Kraków Borek Fałęcki Archidiecezji Krakowskiej
Rekolekcje Log in Love – Zaloguj się do wspólnoty! będą publikowane codziennie przez okres Wielkiego Postu na portalu misericors.org oraz Facebookowych kanałach Duszpasterstwa Młodzieży Archidiecezji Krakowskiej i Fundacji Misericors.