95 lat temu, w dniu 21 lutego 1929 r., św. Siostra Faustyna Kowalska po raz pierwszy przyjechała do Wilna, gdzie spędziła najbliższe 4 miesiące w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na Antokolu, aby zastąpić w kuchni klasztornej s. Petronelę Basiurę, która przygotowywała się do złożenia ślubów wieczystych.
Na zdjęciu: Dom św. Faustyny Kowalskiej w Wilnie – jedyny ocalały po czasach ZSRR budynek klasztoru Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, przy dawnej ul. Senatorskiej (obecnie Vinco Grybo 29A), ten w którym mieszkała św. Faustyna. Tutaj Pan Jezus podyktował Jej Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Obecnie odrestaurowany, mieszczący Centrum Modlitewno-Pielgrzymkowe, w którym znajdują się relikwie apostołów Bożego Miłosierdzia: św. Faustyny Kowalskiej i bł. Michała Sopoćki. Pielgrzymi chętnie nawiedzają to miejsce, zwłaszcza o godz. 15:00, by odmówić tu Koronkę. (Fot. Faustyna.pl)
Gdy św. Siostra Faustyna przybyła do Wilna w lutym 1929 r., zamiast jakiegoś mniej lub bardziej okazałego klasztoru, zdziwiona, ujrzała „(…) malutkie chałupki porozrzucane (…)”. Istotnie, na działce przy ówczesnej ulicy Senatorskiej 25, w dzielnicy Antokol, stało pięć niedużych budynków – dwa murowane i trzy drewniane, z czego jeden był spalony. Całości dopełniały: sad, ogród i nieduży las. Zakonnice mieszkały w zachowanym do dziś (choć częściowo zrekonstruowanym) drewnianym, pięciopokojowym domu z werandą, dobudówką i dwiema altanami. Tam też zamieszkała s. Faustyna…
Zobacz fotogalerię —> „Miasto Miłosierdzia”. Wilno śladami św. Faustyny
Odwiedź serwis Wileńskiego Centrum Pielgrzymkowego —> Wilno – Miasto Miłosierdzia Bożego
Pierwszy pobyt Apostołki Bożego Miłosierdzia w klasztorze w Wilnie był krótki, trwał do 11 czerwca tego roku, i nie przyniósł znaczących wydarzeń.
W historię kultu Miłosierdzia Bożego wpisał się jej drugi pobyt w tym mieście (1933-1936), dzięki czemu to miasto znalazło się na szlaku przekazywania orędzia Miłosierdzia. Tutaj Jezus podyktował Siostrze Faustynie Koronkę do Miłosierdzia Bożego i zażądał założenia takiego „zgromadzenia”, które by głosiło i wypraszało miłosierdzie Boże dla świata, czyli Apostolskiego Ruchu Bożego Miłosierdzia. Tworzą go zakony klauzurowe i czynne, męskie i żeńskie, instytuty życia konsekrowanego, stowarzyszenia, bractwa, apostolaty i wszyscy ludzie, którzy się włączają w misję św. Faustyny głoszenia światu miłosiernej miłości Boga świadectwem życia, czynem, słowem i modlitwą.
W Wilnie Siostra Faustyna spotkała ks. Michała Sopoćkę, który był jej kierownikiem duchowym w czasie pobytu w tym mieście. Dzięki niemu powstał pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego w pracowni Eugeniusza Kazimirowskiego, który w dniach 26-28 kwietnia 1935 roku został wystawiony do czci publicznej w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie.
Tutaj też św. Faustyna zaczęła pisać słynny „Dzienniczek”.
Info na podstawie —> Faustyna.pl (2019): 90. rocznica przyjazdu św. Faustyny do Wilna | Dorota Giebułtowicz (KAI) / Wilno / Aleteia Polska: „Miasto Miłosierdzia”. Wilno śladami św. Faustyny [zdjęcia] | niedziela.pl (2013): Andrzej Jankowski, Wileński dom św. Faustyny
Życiorys —> św. Faustyny Kowalskiej
Dom św. Faustyny w Wilnie:
• na Facebooku
W roku 2023 minęła “115. rocznica powstania tego klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym miały miejsce tak niezwykłe wydarzenia związane z życiem i misją św. Siostry Faustyny. Klasztor ufundowała księżna Maria Michałowa Radziwiłłowa, znana z działalności dobroczynnej w Warszawie, gdzie na stałe zamieszkała po śmierci męża, który również był gorliwym fundatorem. Przyjaźniła się z s. Anielą Popławską, później pierwszą przełożoną wileńskiego klasztoru na Antokolu, stąd ta fundacja dla Zgromadzenia w Wilnie…
(…) W 1945 roku prawie wszystkie siostry wraz z repatriantami opuściły Wilno, ostatnie po załatwieniu wszystkich spraw urzędowych w 1946 roku, pozostawiając dwa domy mieszkalne dla sióstr, dwa domy, w których mieszkały wychowanki wraz z wyposażeniem dla około 100 osób, ogród (4 hektary, w którym pracowała Siostra Faustyna) oraz 6 ha ziemi w Miłejszyszkach. Cudownie ocalał z nich tylko jeden budynek, najbiedniejszy, bez podmurówki, tzw. „dacza”, w którym były sypialnie sióstr i dokonywały się historyczne wydarzenia związane z misją Apostołki Bożego Miłosierdzia.
Czytaj całość —> faustyna.pl: S. M. Elżbieta Siepak ISMM ⇒ W Wilnie, „Orędzie Miłosierdzia” 2023, nr 127