Gdyby nie istniał sakrament pokuty zagasłaby wszelka nadzieja na świecie, a ludzie ulegliby rozpaczy. Wyobraźmy sobie, gdyby słońce przestało świecić, jakie byłyby tego konsekwencje? Utrata światła i ciepła – śmierć. Jeśli nie byłoby sakramentu pokuty, duchowo doświadczalibyśmy takich samych skutków. Jednak światło miłosierdzia Bożego wciąż jaśnieje w spowiedzi i podtrzymuje nas w istnieniu.
Bez pomocy Jezusa Chrystusa nikt nie jest w stanie sam poradzić sobie z grzechem. Tylko Jezus Odkupiciel go zgładził i dał moc uwolnienia z tego jarzma złego ducha. Sakrament pokuty jest więc deską ratunku dla duchowych rozbitków zatopionych przez grzech. Bóg nie zostawia ich samych i podejmuje akcję ratowniczą. Każdy jej potrzebuje, ponieważ skłonni jesteśmy do złego i tak łatwo zanurzamy się w nieprawości. Ten sakrament jest konieczny do zbawienia, czyli naszego ocalenia i wejścia do chwały niebieskiej.
Wszyscy możemy być uratowani przez Chrystusa w tym sakramencie, jeśli przyjmiemy Jego pomoc. Trzeba się tylko chwycić miłosierdzia Bożego, okazując ufność i skruchę serca. Jeśli tego nie zrobimy, utoniemy w otchłani i bezkresie grzechu, ponieważ sami siebie nie możemy zbawić.
Aby uświadomić sobie, jak wielką miłością obdarza nas Bóg w tym sakramencie, przypomnijmy sobie przypowieść o miłosiernym Ojcu. On każdego dnia szedł do miejsca pożegnania z młodszym synem, by oczekiwać jego powrotu. Czekał, aby na nowo przyjąć go za swe dziecko i dziedzica majątku. Każdy ksiądz, który idzie do konfesjonału, czyni to w imię tej miłosiernej miłości Boga Ojca do człowieka. Czeka on każdego dnia na powrót tych, którzy w wymiarze ducha zaginęli i umarli, aby przywrócić im, dzięki wszechmocy miłosierdzia Bożego, godność i życie.
Ten sakrament daje nowe możliwości. Jest nowym początkiem. Warto więc nauczyć się godnie i właściwie z tego sakramentu korzystać, aby powracać przez niego do Ojca Niebieskiego, który chce nas w nim leczyć i wskrzeszać oraz jednoczyć w wspólnym powołaniu do świętości.
ks. Michał Dłutowski
“Domowe Ogniska Miłosierdzia” nr 7. Pójdę do mego Ojca. Sakrament pokuty
Apostolicum, Ząbki 2015