Temat:
Wspólnota – co daje mi zaangażowanie?
Myśl przewodnia:
“Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra.”
(1 Kor 12, 4-7)
Rozważanie:
Łańcuch jest tak silny, jak jego najsłabsze ogniwo. Nasze wspólnoty są silne naszą siłą, a niedomagają – w miejscach naszych słabości. W dzisiejszych czasach większość ludzi jest nastawiona na łatwą drogę zaspakajania własnych potrzeb. Jeśli chcemy nabyć jakiś produkt, wysyłamy do sklepu swoje zamówienie, a wykonawca przygotowuje je zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Bez wysiłku możemy mieć praktycznie wszystko co chcemy. Na pstryknięcie palcem. Ze wspólnotą jest inaczej.
Wspólnota to grupa osób, zmierzających do tego samego celu, którą łączą podobne wartości i zasady. W drodze ku Niebu warto odnaleźć swoje miejsce rozwoju i wzrastania w wierze. Jednak życie we wspólnocie wymaga od nas zaangażowania, żaden organizm nie przetrwa długo, jeśli będzie wewnętrznie podgryzany przez pasożyty. Wspólnota powinna być miejscem wymiany dobra, nie zaś żerowania na zaangażowaniu innych.
Zaangażowanie we wspólnotę to dokładanie naszej własnej „cegiełki” do wspólnej budowy. Daje poczucie uczestnictwa w czymś ważnym, pozwala nam na organizowanie swojego własnego miejsca w drodze do świętości. Nic ważnego nie przychodzi w życiu bez wysiłku. Budowanie wspólnoty wymaga zaangażowania, podobnie jak nie da się zdobyć szczytu górskiego bez wspinaczki.
Budowanie wspólnoty stanowi swego rodzaju wspinaczkę ku Niebu. W gronie bliźnich, którzy idą w tym samym kierunku. Dobrze jest móc liczyć, że jeśli w pewnym momencie wspólnej wyprawy nastąpi kryzys – jeden z towarzyszy wyciągnie do mnie pomocną dłoń. A czy moi przyjaciele ze wspólnoty, do której należę, mogą być spokojni, że i ja posłużę im pomocą w razie potrzeby?
Wspólnota stanowi również przestrzeń do wymiany swoich umiejętności i talentów. Każdy z nas jest niepowtarzalny… „nikt nie ma z nas tego co mamy razem..” Zaangażowanie w działania wspólnoty wynika z odpowiedzialności. Jesteśmy odpowiedzialni za to, co jest dla nas ważne. Każdy trud, który podejmujemy zbliża nas do celu. Wspólne działania i wysiłki dają radość i motywują do podejmowania kolejnych wyzwań. Jak śpiewał Stanisław Soyka: Życie nie tylko po to jest, by brać, Życie nie po to, by bezczynnie trwać I aby żyć siebie samego trzeba dać.
Zastanów się:
Co robię, aby umacniać swoją wspólnotę?
W jaki sposób wyrażam odpowiedzialność za moją grupę?
Modlitwa:
Panie Jezu Chryste, przyjmij nasz wysiłek i trud, które podejmujemy na rzecz naszych wspólnot. Obdarz wszystkich zaangażowanych w życie wspólnotowe, darami Ducha Świętego, abyśmy napełnieni Jego mocą, z radością i entuzjazmem pracowali na rzecz wspólnego dobra.
#LOVEtoWRITE Podziel się refleksją!
kliknij i skomentuj na Facebooku
Opracowanie: Młodzież Dekanatu Libiąż Archidiecezji Krakowskiej
Rekolekcje Log in Love – Zaloguj się do wspólnoty! będą publikowane codziennie przez okres Wielkiego Postu na portalu misericors.org oraz Facebookowych kanałach Duszpasterstwa Młodzieży Archidiecezji Krakowskiej i Fundacji Misericors.
