Codzienna Aplikacja Miłosierdzia
PODZIEL SIĘ

29 maja – Św. Urszula Ledóchowska

29 maja – Św. Urszula Ledóchowska

W dniu 29 maja Kościół katolicki w Polsce tradycyjnie obchodzi liturgiczne wspomnienie obowiązkowe św. Urszuli Ledóchowskiej, dziewicy. W roku 2023 tego dnia przypada święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła – drugi dzień Zielonych Świąt.

Św. Urszula, w świecie Julia Maria Ledóchowska, urodziła się w roku 1865 w gorliwej katolickiej rodzinie. W 21. roku życia wstąpiła do klasztoru Sióstr Urszulanek w Krakowie. W roku 1907 została skierowana do pracy nad młodzieżą w Rosji. W roku 1920 wróciła do Polski i założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, które oddaje się głównie pracy wychowawczej. W całym życiu odznaczała się apostolską gorliwością i pogodą ducha. Zmarła w Rzymie 29 maja 1939 roku. W roku 1983 papież Jan Paweł II zaliczył ją w poczet błogosławionych, a w roku 2003 – w poczet świętych.

Czytaj więcej o św. Urszuli Ledóchowskiej —> na brewiarz.pl

Wideo↑ —> Misericordia TV: Skarby Kościoła 29 maja | św. Urszula Ledóchowska

Św. Jan Paweł II o św. Urszuli Ledóchowskiej – fragment homilii kanonizacyjnej

[W V Niedzielę Wielkanocną 18 maja 2003 r., w dniu swych 83. urodzin, Jan Paweł II sprawował na placu św. Piotra Eucharystię, podczas której zaliczył w poczet świętych: bł. Józefa Sebastiana Pelczara (1842-1924) i bł. Urszulę Ledóchowską (1865-1939) oraz dwie Włoszki bł. Marię De Mattias (1805-1866) i bł. Wirginię Centurione Bracelll (1587-1651).]

“Św. Urszula Ledóchowska przez całe swe życie wiernie i z miłością wpatrywała się w oblicze Chrystusa, swego Oblubieńca. W sposób szczególny jednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu. To zjednoczenie napełniało ją niezwykłą gorliwością w dziele głoszenia słowem i czynem Dobrej Nowiny o miłości Boga. Niosła ją przede wszystkim dzieciom i młodzieży, ale także osobom znajdującym się w potrzebie, ubogim, opuszczonym, samotnym. Do nich wszystkich mówiła językiem miłości popartej czynem. Z przesłaniem Bożej miłości przemierzyła Rosję, kraje skandynawskie, Francję i Włochy. Była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swym życiem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna, twórcza i skuteczna.

I ona czerpała natchnienie i siły do wielkiego dzieła apostolstwa z umiłowania Eucharystii. Pisała: «Mam miłować bliźnich jak Jezus mnie umiłował. Bierzcie i jedzcie me siły, bo one są do waszej dyspozycji (…). Bierzcie i jedzcie moje zdolności, moją umiejętność (…), me serce — niech swą miłością rozgrzewa i rozjaśnia życie wasze (…). Bierzcie i jedzcie mój czas — niech on będzie do waszej dyspozycji. Jam wasza, jak Jezus jest mój». Czy w tych słowach nie brzmi echo oddania, z jakim Chrystus w Wieczerniku ofiarował samego siebie uczniom wszystkich czasów?

Zakładając Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, przekazała mu tego właśnie ducha. «Przenajświętszy Sakrament — pisała — to słońce życia naszego, to nasz skarb, nasze szczęście, nasze wszystko na ziemi. (…) Kochajcie Jezusa w tabernakulum! Tam niech serce wasze czuwa, choć ciało przy pracy, przy zajęciu. Tam Jezus, a Jezusa trzeba nam kochać tak gorąco, tak serdecznie. Jeśli nie umiemy kochać, to przynajmniej pragnijmy kochać — kochać coraz więcej».

W świetle tej eucharystycznej miłości św. Urszula w każdej okoliczności umiała dostrzec znak czasu, aby służyć Bogu i braciom. Ona wiedziała, że dla człowieka wierzącego każde, nawet najmniejsze wydarzenie staje się okazją do realizowania planów Bożych. To, co zwyczajne, czyniła nadzwyczajnym; codzienne zamieniała w ponadczasowe; to, co przyziemne, czyniła świętym.

Jeżeli dziś św. Urszula staje się przykładem świętości dla wszystkich wierzących, to dlatego, że jej charyzmat może być podjęty przez każdego, kto w imię miłości Chrystusa i Kościoła chce skutecznie dawać świadectwo Ewangelii we współczesnym świecie. Wszyscy możemy uczyć się od niej, jak z Chrystusem budować świat bardziej ludzki — świat, w którym coraz pełniej będą realizowane takie wartości, jak: sprawiedliwość, wolność, solidarność, pokój. Od niej możemy uczyć się, jak na co dzień realizować «nowe» przykazanie miłości.”

Za —> opoka.org.pl: Św. Jan Paweł II, Kto trwa w Chrystusie, przynosi owoc obfity
Msza św. kanonizacyjna na placu św. Piotra, 18 maja 2003 r.

Copyright © by L’Osservatore Romano (7-8/2003) and Polish Bishops Conference


Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej znajduje się w Pniewach koło Poznania

– tutaj w 1920 roku matka Urszula po powrocie ze Skandynawii założyła pierwszą placówkę Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, stąd miejsce to jest domem macierzystym szarych urszulanek. Przeniesienie relikwii błogosławionej Urszuli z Rzymu do Pniew w 1989 roku (ciało, zachowane od zniszczenia, zostało umieszczone w specjalnym sarkofagu) oraz jej kanonizacja w Rzymie 18 maja 2003 przyczyniły się do rozszerzania się kultu Świętej i do powstania sanktuarium, które od 9 grudnia 2003 roku, dekretem Arcybiskupa Poznańskiego, ma status sanktuarium diecezjalnego.

Od roku 1987 trwa tutaj nieustanna nowenna za przyczyną św. Urszuli – w każdy czwartek o godz. 19.00 gromadzą się wierni w kaplicy, aby polecać swe intencje we Mszy św. wotywnej, podczas której wymieniane są prośby i podziękowania złożone osobiście, drogą listowną bądź internetową.

Sanktuarium jest miejscem kultu św. Urszuli, odwiedzanym przez licznych pielgrzymów z Polski i zagranicy. W Sanktuarium odbywają się rekolekcje i dni skupienia…

Czytaj więcej w serwisie internetowym —> Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej w Pniewach

W drugiej połowie maja 2019 r. minęła 31. rocznica przywiezienia relikwii m. Urszuli Ledóchowskiej z Rzymu do Pniew.

W uroczystej translacji zachowane od zniszczenia ciało bł. Urszuli Ledóchowskiej zostało przewiezione z kaplicy domu generalnego Zgromadzenia w Rzymie do kaplicy w domu macierzystym w Pniewach – w dniach od 12 do 28 maja 1989 roku.

Po drodze relikwie odwiedzały wszystkie ważne miejsca związane z życiem i działalnością m. Urszuli – Brescię w północnych Włoszech, Loosdorf, miejsce urodzenia w Austrii. Najdłużej trwała peregrynacja po Polsce. Przez kilkanaście dni relikwie peregrynowały wówczas z południa Polski – z Zakopanego przez Częstochowę, Łódź, Warszawę do Poznania, by w dniu 28 maja 1989 roku dotrzeć do Pniew, gdzie w dniu 30 maja 1989 zostały złożone do sarkofagu w bocznej kaplicy domu macierzystego Zgromadzenie Sióstr Urszulanek SJK. Tam odtąd czekają na odwiedzających je pielgrzymów z Polski i zagranicy.

Czytaj więcej / fotorelacja —> sanktuarium-pniewy.pl: 28 maja 1989 – Przywiezienie relikwii św. Urszuli do Pniew


Marzyciele: Święta Uśmiechnięta

Obejrzyj —> vod.tvp.pl: Marzyciele: Święta Uśmiechnięta

– pierwszy odcinek cyklu dokumentalnego Sylwestra Szefera i Piotra Legutki dla TVP Historia, realizowanego z okazji 100. rocznicy odzyskania niepodległości, który przybliża widzom postaci Polaków, którzy podjęli walkę o wolność ojczyzny. Kraków stał się dla czynu wyzwoleńczego wyjątkowym miejscem. W okresie rozbiorów i utraty polskiej państwowości był „stolicą myśli niepodległościowej”.

Urszula Ledóchowska (1865 – 1939) była córką rotmistrza huzarów austriackich i wnuczką generała – powstańca listopadowego. Jako siostra zakonna, urszulanka, prowadziła internat przy polskim gimnazjum w Petersburgu. Po wybuchu I wojny światowej wydalona z Rosji, wyjechała do Szwecji i Danii, gdzie opiekowała się sierotami po polskich emigrantach. Współpracowała także z założonym przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski. W 1920 wróciła do niepodległej Polski i osiedliła się w Pniewach pod Poznaniem, gdzie z petersburskimi urszulankami założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Tam kontynuowała pracę wychowawczą z dziećmi i młodzieżą, uruchomiła przedszkole, technikum, świetlicę i dom pielgrzyma. Była osobą pełną pogody ducha. Jak pisała, uśmiech rozprasza chmury nagromadzone w duszy. W okresie II Rzeczypospolitej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi.

Zdjęcia do odcinka nagrano we dworze Ledóchowskich w Lipnicy Dolnej (k. Bochni), w Krakowie na Starowiślnej (urszulanki) oraz w Pniewach


Abp Stanisław Gądecki o św. Urszuli Ledóchowskiej:

“… Matka Urszula Ledóchowska była żarliwą katoliczką, a jednocześnie osobą odnoszącą się z największym szacunkiem do innych wyznań chrześcijańskich. Podobny rys umiłowania własnej tożsamości, z jednej strony, oraz otwarcia się na innych, z drugiej, dostrzec można także w jej odniesieniu zarówno do własnej Ojczyzny, jak i do innych narodów europejskich. W roku 1915, jako przedstawicielka Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce przemawiała płomiennie w Wyższej Szkole Katolickiej w Kopenhadze: „Polska — śmiem powiedzieć z dumą i radością — jest jedną z najwierniejszych cór Kościoła katolickiego. W naszym kraju miłość Ojczyzny i miłość Kościoła łączą się nawzajem — jedno jest siłą drugiego. Kochamy Ojczyznę, bo takie jest przykazanie Kościoła, kochamy Kościół, bo jest podwaliną i rękojmią życia narodowego. (…) Wiara katolicka jest najmocniejszym fundamentem Polski — potrzebujemy wiary, aby być i stawać się Polakami”. Tej miłości do Polski Matka Urszula pozostała wierna do końca swoich dni. Gdziekolwiek przebywała — czy to w Rosji, czy w krajach skandynawskich, czy, na koniec, we Włoszech — starała się dobrze zrozumieć miejscowe problemy i wychodzić im na przeciw. W każdym calu była jednocześnie Polką i Europejką.

Matka Urszula Ledóchowska ukochała Kościół katolicki ponad wszystko…”

Czytaj całość —> opoka.org.pl: Abp Stanisław Gądecki, Powołanie do świętości
List pasterski przed kanonizacją Urszuli Ledóchowskiej


Obejrzyj: Rozmowy niedokończone: Święta Urszula Ledóchowska – Matka Niepodległości Polski

Wideo —> Radio Maryja/TV Trwam: Rozmowy niedokończone: Święta Urszula Ledóchowska – Matka Niepodległości Polski


Modlitwa za konających

O najłaskawszy Jezu, Miłośniku dusz,
błagamy Cię przez konanie Serca Twego Przenajświętszego
i przez boleści Matki Twej Niepokalanej,
obmyj we krwi Twojej grzeszników całego świata,
którzy w tej chwili konają i tych, co dziś jeszcze umrzeć mają.
Serce Jezusa Konającego, zlituj się nad konającymi.

Modlitwa za konających, pochodząca z XIX wieku, ściśle się wiąże z charyzmatem Zgromadzenia Urszulanek Serca Jezusa Konającego, w którego centrum znajduje się tajemnica konania Chrystusa (…) Modlitwę za konających zalecała matka Urszula siostrom już w okresie skandynawskim.

Czytaj więcej —> sanktuarium-pniewy.pl: Modlitwa za konających


Dołącz do Get Mercy – dziel się dobrem, wspieraj innych modlitwą i postem:

Polecamy —> Słowo na dziś: Ewangelia z komentarzem + inspiracja