Codzienna Aplikacja Miłosierdzia
PODZIEL SIĘ

14 października – Wspomnienie św. Małgorzaty...

14 października – Wspomnienie św. Małgorzaty Marii Alacoque

W dniu 14 października w Kościele w Polsce przypada liturgiczne wspomnienie dowolne św. Małgorzaty Marii Alacoque, dziewicy (poza Polską wspomnienie obchodzone jest 16 października).

Małgorzata urodziła się w roku 1647 we Francji w diecezji Autun. Wstąpiła do klasztoru wizytek przy Paray-le-Monial. Czyniła szybkie postępy w życiu wewnętrznym i doznała objawień dotyczących kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zmarła 17 października 1690 roku.

Beatyfikował ją Pius IX (1864), kanonizował Benedykt XV (1920). Wraz ze św. Janem Eudesem jest nazywana “świętą od Serca Jezusowego”. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII.

Zobacz więcej —> na brewiarz.pl oraz na wiara.pl: Najświętsze Serce Jezusa

Wideo↑ —> Telewizja Misericordia: Skarby Kościoła 14 października | św. Małgorzata Maria Alacoque

 


“Gdyby w skrócie opisać jej życie, byłoby nieznośnie typowe. Typowe dla jej sfery, czasu w którym przyszło jej żyć i wybranego powołania. Małgorzata przyszła więc na świat we Francji, w rodzinie królewskiego notariusza. Gdy ojciec umiera, zostaje oddana na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek. Choć czuje, że ma zakonne powołanie, musi pomagać w domu swoich opiekunów aż do momentu, gdy w wieku 24 lat zostanie z tego obowiązku zwolniona. Wtedy wstępuje do wizytek w Paray-le-Monial, gdzie spędzi pozostałe 19 lat życia. Umiera 17 października 1690 roku i zasadniczo jej historia powinna odejść w niepamięć pośród wielu jej podobnych, gdyby nie serce.

Ale nie serce siostry Małgorzaty Marii Alacoque, tylko Jezusa Chrystusa, który jej się ukazał w latach 1673-1689 aż 80 razy…”

Zobacz więcej / posłuchaj —> Radio eM: Święci z nieba ściągnięci Św. Małgorzata Marii Alacoque


… Bez Eucharystii i Krzyża, nie mogłabym żyć, pisała Małgorzata-Maria. Od wczesnej młodości cała siłą uczucia szukała radości i pociechy w Najświętszym Sakramencie ołtarza. Jako zakonnica wszystkie wolne chwile spędzała przed tabernakulum, pragnąc być gorejącą świecą w obecności Jezusa-Eucharystii. Odczuwała również żywe pragnienie przyjmowania Go w Komunii Świętej. Pewnego dnia, Jezus rzekł do niej: Jeśli nie byłbym ustanowił Mego Świętego Sakramentu Miłości, zrobiłbym to z miłości dla ciebie, aby odczuwać radość zamieszkania w twej duszy i aby znaleźć przystań miłości w twym sercu.

Jezus ukazywał się jej zazwyczaj w obecności Najświętszego Sakramentu lub po przyjęciu Komunii Świętej. Właśnie podczas Komunii Świętej zostały jej udzielone największe łaski. Pierwsze i trzecie wielkie objawienie miały również miejsce przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Również w momencie przyjmowania Komunii Świętej podczas Mszy świętej celebrowanej przez Ojca z Colombiere, Jezus ukazał jej Swe serce w postaci płonącego ogniska, w którym także miały spłonąć ich serca.

Zdarzało się, że kiedy była chora, podczas podniesienia nagle zdrowiała. Czasem, podczas Komunii Świętej Hostia wydawała jej się rozpłomieniać jak słońce i wówczas Pan zbliżał się, aby na jej głowę włożyć koronę cierniową. Celem ustanowienia święta Najświętszego Serca, o które prosił Chrystus, było wynagrodzenie obelg i niewdzięczności popełnionych wobec Sakramentu Miłości. W ten sposób powiernica Serca Jezusa została sama świętą Eucharystii.”

Zobacz więcej —> mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl: Św. Małgorzata Maria Alacoque (oprac. za: Jean Ladame. Uprzywilejowani świadkowie Eucharystii. Wydawnictwo “Exter”. Gdańsk 1994.)


Św. Małgorzata Maria Alacoque znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych. W latach 1673-1689 Małgorzata doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji i objawień związanych z tajemnicą Serca Jezusowego, 30 z nich opisała. Wśród tych objawień wyróżnia się cztery tzw. wielkie objawienia, które mają charakter społeczny i kościelny.

Zobacz też —> Apostołowie Bożego Serca

Pierwsze objawienie odbyło się 27 grudnia 1673 r. w uroczystość św. Jana Ewangelisty. Św. Małgorzata została wówczas zaproszona przez Pana Jezusa, aby zajęła miejsce św. Jana Apostoła i Ewangelisty podczas Ostatniej Wieczerzy. Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu “Pan powiedział mi: “Moje Boskie Serce goreje tak wielką miłością ku ludziom, a zwłaszcza ku tobie, że nie może już powstrzymać w sobie płomieni tej gorącej miłości. Musi je rozlać za twoim pośrednictwem i ukazać się ludziom, by ich ubogacić drogocennymi skarbami, które ci odsłaniam, a które zawierają łaski uświęcające i zbawienne, konieczne, by ich wydobyć z przepaści zatracenia”. Po tych słowach Pan ukazał mi swoje bijące Serce” – opowiadała później św. Małgorzata Maria.

Podczas drugiego objawienia w piątek, na początku roku 1674 Pan Jezus ukazał św. Małgorzacie swoje Serce na tronie z płomieni, “jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie”. Jezus przekazał swoje pragnienie, aby ludzie Go miłowali i dlatego objawia im Swoje Serce wraz ze wszystkimi skarbami Bożej Miłości, pełne łask, miłosierdzia i zbawienia: “To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem mojej miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w tych ostatnich czasach” – powiedział.

Trzecie widzenie miało miejsce w piątek oktawy Bożego Ciała – 2 lipca 1674. Ukazujący się Pan Jezus miał pięć ran “jaśniejących jak słońce”, z których wydobywały się płomienie; Małgorzata widziała w piersi Zbawiciela Jego Serce kochające ludzi. Pan Jezus skarżył się Małgorzacie na ludzką niewdzięczność i obojętność, domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia, przede wszystkim przez często przyjmowaną Komunię Świętą, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca –  “Przynajmniej ty staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność” oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny świętej (modlitwa każdej nocy z czwartku na piątek między godz. 23.00 a 24.00) – “Upadniesz na twarz i spędzisz ze Mną jedną godzinę. Będziesz wzywała miłosierdzia Bożego dla uproszenia przebaczenia grzesznikom i będziesz się starała osłodzić mi choć trochę gorycz, jakiej doznałem”. “Przynajmniej ty staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność” – powiedział Jezus Małgorzacie Marii.

Czwarte objawienie było udziałem św. Małgorzaty Marii Alacoque w oktawie Bożego Ciała w dniach 13 – 20 czerwca 1675 r. Pan Jezus żalił się Małgorzacie, że rani się Go lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, szczególnie zaś osób konsekrowanych. Zbawiciel prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem. “Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swej miłości. A w zamian od większości ludzi doznaję tylko niewdzięczności przez nieuszanowania i świętokradztwa, przez oziębłość i pogardę, z jaką się odnoszą do Mnie w tym Sakramencie miłości” – mówił Jezus.

Pan Jezus przekazał przez św. Małgorzatę dwanaście wielkich obietnic dla czczących Jego Najświętsze Serca.

Obietnice Serca Jezusowego:

1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.

2. Ustalę pokój w ich rodzinach.

3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.

4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.

5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.

6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.

7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.

8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.

9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.

10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.

11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.

12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

Zbawiciel poprzez swoje objawienia wyrażał pragnienie, aby kult Jego Serca stał się powszechnym i publicznym (E. Ziemann).

Zobacz też —> Formy czci Najświętszego Serca Jezusa

Św. Małgorzata Maria Alacoque mogła zacząć urzeczywistniać swoją misję pod koniec 1684 r., gdy została mistrzynią nowicjatu w Paray-le-Monial. Nowicjuszki pod jej kierunkiem zbudowały ozdobiony kwiatami maleńki ołtarzyk, na którym umieściły wycięte z papieru, uwieńczone płomieniami Serce.

W 1686 r. cały klasztor wizytek w Paray-le-Monial dokonał aktu oddania się Bożemu Sercu, zaś dwa lata później zbudowano kaplicę poświęconą Najświętszemu Sercu. Stamtąd kult ten zaczął się rozprzestrzeniać na Francję i cały świat.

Zobacz też —> Adonai.pl: Historia kultu Najświętszego Serca Jezusa

Kult Serca Pana Jezusa stał się szczególnie popularny w Polsce. To na prośbę polskich biskupów papież Klemens XIII ustanowił w 1765 r. liturgiczne święto Boskiego Serca Pana Jezusa, wraz ze Mszą św. i oficjum brewiarzowym. Ten przywilej dotyczył tylko Polski, ówczesnego Królestwa Polskiego i jednej Konfraterni Najświętszego Serca w Rzymie.

Papież Pius IX w roku 1856 rozszerzył święto Serca Pana Jezusa na cały Kościół. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki.

W Polsce centralny ośrodek kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa znajduje się w Krakowie. Jest to bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa, konsekrowana w 1921 r.

Z inicjatywy papieża św. Jana Pawła II w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzi się również dzień modlitw o świętość kapłanów.

Na podstawie / zobacz więcej —> Ks. Stanisław Hołodok: ŚWIĘTA MAŁGORZATA MARIA ALACOQUE (Copyright © by W Służbie Miłosierdzia 09/2007) oraz gosc.pl: Serce Boże, przyjdź Królestwo Twoje! oraz wiara.pl: Paray-le-Monial: Jezu, ufam TobieWydarzyło się naprawdę

Zobacz też:

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa

Koronka do Najświętszego Serca Pana Jezusa odmawiana przez św. Ojca Pio

Przyjmij nas, o Serce Najświętsze – Modlitwa św. Józefa Sebastiana Pelczara


Francuska mistyczka może być dla nas przykładem, jak w codziennym życiu dbać o prymat Boga, by On był w centrum każdego dnia wypełnionego wieloma obowiązkami i pracami. Będąc przekonana, że Bóg sam wystarcza, modliła się:

Mój Panie, niczego nie chcę oprócz Ciebie i tego, co Ty sam wybierzesz dla mnie. Ty mi wystarczasz, mój Boże! Uczyń dla mnie i ze mną to, co będzie dla większej Twojej chwały, bez względu na moje samolubne korzyści. Bądź zadowolony, mój Boże, a to mi wystarczy. W Najświętszym Sercu Jezusa odnajduję wszystko to, czego brak mi w moim ubóstwie, gdyż jest ono pełne miłosierdzia. Nie znalazłam nigdy skuteczniejszego środka na moje strapienia niż Przenajświętsze  Serce mojego umiłowanego Jezusa. W Nim zasypiam bez zmartwień i wypoczywam bez niepokojów (…). Chorzy i grzesznicy odnajdują w Nim pewne schronienie i spokojnie odpoczywają. Boskie i umiłowane Serce jest całą moją nadzieją: jest moją ucieczką. Jego zasługi są dla mnie zbawieniem, życiem i zmartwychwstaniem.

Poznawanie tajemnic Najświętszego Serca Jezusa, jakich doświadczyła św. Małgorzata Maria, pomoże nam również dzisiaj w odkrywaniu głębokiego sensu spowiedzi i Komunii św. w pierwszy piątek miesiąca, do czego zachęcał Pan…

Zobacz więcej —> ampolska.co: Święta Małgorzata Maria Alacoque – Wynagradzająca Sercu Jezusa


Św. Małgorzata Maria Alacoque i św. Klaudiusz de la Colombiére SJ

Św. Klaudiusz de la Colombiére SJ był i kierownikiem duchowym s. Małgorzaty Marii. W Paray-le-Monial w kościele jezuitów znajduje się grób o. Klaudiusza i kaplica z jego relikwiami.

Przyszły spowiednik s. Małgorzaty Marii w wieku lat 18 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i zaraz po święceniach kapłańskich został kaznodzieją w Lyonie zyskując sławę jako mówca i wychowawca. W wieku 33 lat powierzono mu funkcje superiora w Paray-le-Monial i spowiednika w pobliskim klasztorze sióstr wizytek. Tu spotkał s. Małgorzate Marię. W tym czasie jej objawienia traktowano z rezerwą. Po zbadaniu sprawy Klaudiusz jako spowiednik uspokoił s. Małgorzatę i wizytki. Sam poświęcił się Bożemu Sercu 21 czerwca 1675, w dzień po oktawie Bożego Ciała.

Rok później jezuita został mianowany kaznodzieją i spowiednikiem księżnej Yorku, Marii Beatrycze d’Este, przyszłej królowej Anglii. Klaudiusz opuścił Francję, ale nadal szerzył nabożeństwo do Serca Jezusa. Przekonał do niego księżną, która stała się jego propagatorką…

Na podstawie / zobacz więcej —> opiekun.kalisz.pl: Renata Jurowicz: Miasto Serca Jezusa – sanktuaria świata

Św. Małgorzata Maria Alacoque i św. Jan Eudes

Od XVII wieku nabożeństwo do Serca Pana Jezusa staje się własnością mas, ogółu wiernych i całego Kościoła. Przyczyniło się do tego dwoje świętych: św. Jan Eudes i św. Małgorzata Maria Alacoque (…)

Św. Jan Eudes w dekrecie o heroiczności cnót (1903) jest nazwany “twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi”. W breve beatyfikacyjnym czytamy wprost: “Płonąc sam szczególną miłością ku Najśw. Sercom Jezusa i Maryi, powziął pierwszy – a nie było to bez natchnienia Bożego – myśl publicznego kultu ku ich czci. Należy go przeto uważać za ojca tego, tak miłego nam nabożeństwa. (…) Był także tego kultu doktorem, albowiem ku czci obu Serc ułożył oficjum i Mszę świętą. Był wreszcie ich apostołem, bo całym sercem przykładał się do szerzenia tego zbawiennego nabożeństwa” (…) I tu mamy również jasno powiedziane, że św. Jan Eudes nie był wynalazcą kultu Serca Pana Jezusa. Ono istniało już od 600 lat. Św. Jan Eudes jednak był tego nabożeństwa najżarliwszym propagatorem i popularyzatorem. Chciał, aby ono było własnością wszystkich. Nowością, którą wprowadził było również to, że nabożeństwo do Serca Pana Jezusa łączył ściśle z nabożeństwem do Serca Maryi. Nie umiał tych dwóch Serc rozłączyć. Wreszcie nabożeństwo do tych dwóch Serc wprowadził do liturgii Kościoła.

Żywot świętego potwierdza, co było powiedziane o nim, w całej rozciągłości. Św. Jan Eudes postawił sobie za cel, za program swojej kapłańskiej misji szerzenie kultu i nabożeństwa do Serca Pana Jezusa i do Serca Maryi: niezmordowanym słowem, pismami i dziełami swoimi…

(…) A jednak główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa nie przypada św. Janowi Eudes, ale skromnej zakonnicy, wizytce, św. Małgorzacie Marii Alacoque…

Zobacz więcej —> liturgia.wiara.pl: Św. Jan Eudes i św. Małgorzata Maria Alacoque


Burgundzkie miasteczko Paray-le-Monial położone jest nad rzeką Bourbince, ok. 50 km od historycznego Cluny. W 973 r. swój klasztor założyli tu Benedyktyni, a najcenniejszym zabytkiem miasta jest wybudowany w XII wieku, na wzór macierzystego kościoła w Cluny, choć znacznie mniejszy, kościół klasztorny. Jego budowę zapoczątkował słynny opat benedyktyński, architekt z Cluny – Hugues de Semur. Dziś świątynia nosi tytuł bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego.

Pielgrzymi przybywający do Paray-le-Monial nawiedzają również kościół i klasztor Sióstr Wizytek, w którym niegdyś żyła św. Małgorzata Maria. Na frontonie nad drzwiami świątyni widnieje napis: „W tym kościele nasz Zbawiciel objawił swoje imię św. Małgorzacie Marii”. W bocznej kaplicy po prawej stronie ołtarza spoczywa ciało świętej. Napis nad jej grobem głosi: „Ustanawiam cię dziedziczką skarbów mojego Serca”. W pobliskim kościele Jezuitów znajduje się grób św. Klaudiusza de la Colombiére – spowiednika i kierownika duchowego św. Małgorzaty Marii.

Po 1873 r. Paray-le-Monial stało się centrum pielgrzymkowym Francji. Nazwano je wówczas miastem Serca Jezusowego (Cité du Cœur de Jésus). W 1873 r. miejscowość z trudem mieściła pielgrzymów napływających ze wszystkich diecezji Francji. Wkrótce pielgrzymki zyskały międzynarodowy charakter. Zachowane w sanktuarium sztandary świadczą o obecności Amerykanów, Irlandczyków, Anglików, Holendrów, Belgów i Polaków. Do Paray-le-Monial pielgrzymował też Jan Paweł II – czciciel i krzewiciel kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nawiedził to miejsce jeszcze jako metropolita krakowski podczas Soboru Watykańskiego II i we wspomnienie św. Małgorzaty Marii odprawił Mszę św. w bazylice Najświętszego Serca Jezusowego. Do sanktuarium wrócił jako papież 5 października 1986 r., podczas swojej trzeciej podróży apostolskiej do Francji. Odprawił wówczas uroczystą Mszę św. przy ołtarzu przed bazyliką. Udał się także m.in. do klasztoru Sióstr Wizytek, gdzie modlił się w kaplicy objawień oraz przy grobie św. Małgorzaty Marii oraz przy grobie jej spowiednika, św. Klaudiusza de la Colombiére, w kościele jezuitów.

Dziś do Paray-le-Monial przybywa rocznie ponad 700 tys. osób, w tym wielu pielgrzymów z Polski.

Zobacz więcej —> niedziela.pl: Objawienia Serca

Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego w Paray-le-Monial:


– Podobnie jak przed stu laty, w pokorze poświęcamy się Twojemu Najświętszemu Sercu, oddając naszą Ojczyznę w Twoje władanie – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki odczytując Akt poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa w 100. rocznicę tego wydarzenia.

11 czerwca 2021 roku, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, podczas Mszy św. o godz. 18 w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie, miało miejsce ponowienie Aktu poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Zobacz więcej —> Biskupi ponowili Akt poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa – 11 czerwca 2021