Temat:
Wspólnota – jakie daje mi owoce?
Myśl przewodnia:
„Bo gdzie dwaj lub trzej gromadzą się w imię moje, tam jestem pośród nich.”
(Mt 18, 20)
Rozważanie:
W życiu codziennym często napotykamy trudności. Na naszej drodze pojawiają się sytuacje w których sami nie dajemy rady, w których gubimy się i nie wiemy jak odnaleźć właściwy kierunek. Właśnie wtedy z pomocą przychodzi nam wspólnota. Wspólnotę charakteryzują wspólne cechy, wspólne posiadanie lub przeżywanie czegoś; jest nią wszystko to, co łączy, zespala, – to miejsce, które tworzymy, w którym żyjemy i rozwijamy się, a jednocześnie miejsce, gdzie nie ma ludzi idealnych, a osoby, które mogą nam pomóc wzrastać we wzajemnej miłości i wierze. To właśnie wspólnota daje nam możliwość odkrywania siebie i innych. Pomaga nam poznawać samego Boga, który w cudowny sposób jednoczy nas i obdarza swoją obecnością.
Poprzez wspólnotę możemy pogłębiać swoją wiarę, razem z innymi lepiej poznawać Boga. Obdarzać siebie nawzajem zapałem i chęcią jeszcze bliższego zagłębiania się w tajemnicę Bożego Zbawienia i Jego niewyczerpalną Miłość. Możemy doświadczyć Bożej obecności w człowieku, który jest tuż obok nas. Z którym możemy wspólnie się pomodlić, ale też pośmiać, porozmawiać, wypić kawę, czy iść w góry. Oczywiście nie zawsze jest łatwo – czasem spotkamy na swojej drodze ludzi z którymi się nie zgadzamy, którzy nas denerwują, mają odmienne zdanie, inną wizję lub po prostu ich nie lubimy – właśnie wtedy, w tej trudności niezbędna jest modlitwa i zawierzenie Jezusowi. Poprzez wzajemną służbę człowiek rozwija swoje możliwości, odpowiadając w ten sposób na Boże powołanie. Stąd też bycie we wspólnocie jest darem Bożym, który rodzi zobowiązanie.
W Księdze Koheleta jest napisane „Lepiej jest dwom niż jednemu, gdyż mają dobry zysk ze swojej pracy. Bo gdy upadną, jeden podniesie drugiego.”(Koh 4,9). Jesteśmy tylko ludźmi, zdolnymi do upadku i grzechu. Często nie widzimy swoich błędów, dlatego tak ważne jest abyśmy mieli przy sobie kogoś, kto jest w stanie nas napomnieć przypominając kim tak naprawdę jesteśmy – Dziećmi samego Boga ! Jan Paweł II wielokrotnie nauczał, że „Człowiek nie jest sam, żyje z drugimi, przez drugich, dla drugich. Cała egzystencja ludzka ma właściwy sobie wymiar wspólnotowy – i wymiar społeczny.”
Wspólnota może być dla nas miejscem w którym wiele otrzymujemy, ale również miejscem w którym wiele możemy dać od siebie. Jeśli tylko chcemy możemy podzielić się z innymi swoimi talentami, czasem, radością, wiedzą. Możemy wykorzystać to co mamy w sobie najlepszego dla dobra drugiego człowieka. Wspólnota daje nam więc przestrzeń – bezpieczną, taką w której nie muszę się bać i mogę ufać innym. Taką w której jestem potrzebny – bo przecież wspólnotę budujemy właśnie MY. Choć nieidealni, grzeszni i słabi to zmierzający w tym samych kierunku – w stronę świętości. To my – młodzi, stanowiący „komunię osób”, której źródłem jest sam Chrystus, mamy być w świecie znakami i sprawcami jedności pomiędzy wszystkimi ludźmi. Wspólnota to wielki dar – czy skorzystasz z niego?
Zastanów się:
Co mi daje wspólnota (jeśli do żadnej nie należę, czy jest w moim otoczeniu jakaś wspólnota do której mógłbym dołączyć?) Co ja daję swojej wspólnocie? Czy doceniam to jak wielkim darem jest moja wspólnota?
Modlitwa:
Panie Jezu ! Ty jesteś Bogiem Miłości, prosimy Cię uzdalniaj nas do tworzenia wspólnot będących dla wszystkich ostoją i pomocą. Spraw abyśmy umieli z miłością patrzeć na drugiego człowieka i odkrywać w nim Twoje oblicze. Amen.
#LOVEtoWRITE Podziel się refleksją!
kliknij i skomentuj na Facebooku
Opracowanie: Młodzież Dekanatu Myślenice Archidiecezji Krakowskiej
Rekolekcje Log in Love – Zaloguj się do wspólnoty! będą publikowane codziennie przez okres Wielkiego Postu na portalu misericors.org oraz Facebookowych kanałach Duszpasterstwa Młodzieży Archidiecezji Krakowskiej i Fundacji Misericors.
