Codzienna Aplikacja Miłosierdzia
PODZIEL SIĘ

19 stycznia – Wspomnienie św. Józefa Sebasti...

19 stycznia – Wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa

W dniu 19 stycznia Kościół katolicki w Polsce obchodzi liturgiczne wspomnienie obowiązkowe św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa.

Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 roku w Korczynie w diecezji przemyskiej. Wychowany w atmosferze religijnej, wstąpił do seminarium duchownego i w roku 1864 przyjął święcenia prezbiteratu. Po studiach odbytych w Rzymie był prefektem i profesorem w Przemyskim Seminarium Duchownym, a w latach 1877-1899 profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Jako kapłan i profesor odznaczał się gorliwością i szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu, do Bożego Serca i Najświętszej Maryi Panny, co wyrażał w swej pracy kaznodziejskiej i pisarskiej. Przejęty troską o dziewczęta zagrożone moralnie, o chorych i ubogich, założył w Krakowie w 1894 roku Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.

W roku 1899 został biskupem pomocniczym, a w 1900 ordynariuszem diecezji przemyskiej. Po dwudziestu pięciu latach gorliwej posługi biskupiej zmarł w opinii świętości 28 marca 1924 roku.

Papież Jan Paweł II w 1991 roku zaliczył go w poczet błogosławionych, a 18 maja 2003 roku w Rzymie ogłosił go świętym Kościoła powszechnego.

Zobacz więcej o św. biskupie Józefie Sebastianie Pelczarze —> na brewiarz.pl

Wideo —> TvMisericordiaPL: Skarby Kościoła 19 stycznia | św. Józef Sebastian Pelczar

Zobacz też —> Teksty liturgii Mszy św. z dnia 19 stycznia 2024


Papież Jan Paweł II o św. Józefie Sebastianie Pelczarze:

(fragment homilii kanonizacyjnej)

“«Doskonałość jest jak owe miasto Objawienia (Ap 21), mające dwanaście bram, wychodzących na wszystkie strony świata, na znak, że ludzie wszelkiego narodu, stanu i wieku wejść przez nie mogą. (…) Żaden stan lub wiek nie jest przeszkodą do życia doskonałego. Bóg bowiem nie ma względu na rzeczy zewnętrzne (…), ale na duszę (…), a żąda tylko tyle, ile dać możemy». Tymi słowami nasz nowy święty Józef Sebastian Pelczar wyrażał swoją wiarę w powszechne powołanie do świętości. Tym przekonaniem żył jako kapłan, jako profesor, rektor uniwersytetu i jako biskup. Sam do świętości dążył i innych do niej prowadził. Dokładał wszelkiej gorliwości, ale tak to czynił, aby w jego posłudze sam Chrystus był Nauczycielem i Mistrzem.

Dewizą jego życia było zawołanie: «Wszystko dla Najświętszego Serca Jezusowego przez Niepokalane Ręce Najświętszej Maryi Panny». Serce Boże kształtowało jego duchową sylwetkę, której charakterystycznym rysem jest zawierzenie siebie, całego swego życia i posługi, Chrystusowi przez Maryję.

Swoje oddanie Chrystusowi pojmował nade wszystko jako odpowiedź na Jego miłość, jaką zawarł i objawił w sakramencie Eucharystii. «Zdumienie — mówił — musi ogarnąć każdego, gdy pomyśli, że Pan Jezus, mając odejść do Ojca na tron chwały, został z ludźmi na ziemi. Miłość Jego wynalazła ten cud cudów, (…) ustanawiając Najświętszy Sakrament». To zdumienie wiary nieustannie budził w sobie i w innych. Ono prowadziło go też ku Maryi. Jako biegły teolog nie mógł nie widzieć w Maryi Tej, która «w tajemnicy Wcielenia antycypowała także wiarę eucharystyczną Kościoła»; Tej, która nosząc w łonie Słowo, które stało się ciałem, w pewnym sensie była «tabernakulum» — pierwszym tabernakulum» w historii (por. Ecclesia de Eucharistia, 55). Zwracał się więc do Niej z dziecięcym oddaniem i z tą miłością, którą wyniósł z domu rodzinnego, i innych do tej miłości zachęcał. Do założonego przez siebie Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego pisał: «Pośród pragnień Serca Jezusowego jednym z najgorętszych jest to, by Najświętsza Jego Rodzicielka była czczona od wszystkich i miłowana, raz dlatego, że Ją Pan sam niewypowiedzianie miłuje, a po wtóre, że Ją uczynił Matką wszystkich ludzi, żeby Ona swą słodkością pociągała do siebie nawet tych, którzy uciekają od świętego Krzyża, i wiodła ich do Serca Boskiego».

Wynosząc do chwały ołtarzy Józefa Sebastiana, modlę się za jego wstawiennictwem, aby blask jego świętości był dla sióstr sercanek, dla Kościoła w Przemyślu i dla wszystkich wierzących w Polsce i na świecie zachętą do takiego umiłowania Chrystusa i Jego Matki.”

Za —> opoka.org.pl: Jan Paweł II, Kto trwa w Chrystusie, przynosi owoc obfity, Msza św. kanonizacyjna na placu św. Piotra, 18.05.2003


Kard. Stanisław Dziwisz o św. Józefie Sebastianie Pelczarze:

“We wspomnienie świętego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara, staje przed nami postać tego niezwykłego człowieka Kościoła, mądrego i gorliwego pasterza, doświadczonego przewodnika wielu dusz dążących – tak jak on – do ewangelicznej doskonałości. (…) Ten człowiek „trwał w miłości” Jezusa Chrystusa i dlatego został przez Niego wybrany i przeznaczony, aby szedł i przyniósł owoc. Chciał być i był uczniem Mistrza z Nazaretu, dlatego we wczesnej młodości poszedł za Nim i oddał się Mu do dyspozycji, podejmując służbę we wspólnocie Kościoła. Służył swym szerokim umysłem. Służył głębią swego ducha i służył wrażliwością swego serca.”

– mówił kard. Stanisław Dziwisz w homilii wygłoszonej w kościele Sióstr Sercanek w Krakowie, 19 stycznia 2018 r.

Przeczytaj —> homilię kard. Stanisława Dziwisza


Posłuchaj fragmentu z dzieła św. Józefa Sebastiana Pelczara pt. “Życie duchowne, czyli doskonałość chrześcijańska”:

Wideo —> Maskacjusz TV: #GodzinaCzytań | II Czytanie | 19 stycznia 2024


Przyjmij nas, o Serce Najświętsze – Modlitwa św. Józefa Sebastiana Pelczara

Pomnij, o Boskie Serce Jezusa, na to wszystko, coś uczyniło, aby zbawić nasze dusze,
i nie pozwól, żeby one zginęły. Pomnij na wieczną i nieskończoną miłość, jaką masz dla nich.
Nie odrzucaj tych dusz, które przychodzą do Ciebie,
upadając pod ciężarem swej nędzy i przyciśnięte cierpieniem.
Ulituj się nad naszą nędzą, ulituj się nad nami wśród niebezpieczeństw,
jakie nam grożą ze wszystkich stron. Ulituj się nad nami, jęczącymi
i wzdychającymi wśród cierpień życia codziennego.
Pełni ufności i miłości przychodzimy do Twego Serca,
jako do Serca najlepszego z Ojców, najczulszego
i najbardziej współczującego Przyjaciela.
Przyjmij nas, o Serce Najświętsze,
w swym nieskończonym dla nas miłosierdziu.
Daj nam odczuć skutki Twego współczucia i Twojej miłości.
Okaż się naszym Wspomożycielem, naszym Pośrednikiem wobec Ojca
i przez zasługi Twej Przenajdroższej Krwi użycz nam siły w niemocy,
pociechy w utrapieniach oraz łaski do miłowania Ciebie w czasie
i posiadania Cię w wieczności.

Amen.

Za —> md/BPKEP/episkopat.pl: Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów