Codzienna Aplikacja Miłosierdzia

Sprawiedliwość i miłosierdzie

Z nauki teologicznej o miłosierdziu Bożym dwa punkty w szczególności winny zatrzymać naszą uwagę: pierwszy to uzasadnienie i rozwinięcie tych słów św. Jakuba, że „Miłosierdzie przewyższa sprawiedliwość”, drugie zaś to wykazanie, że to miłosierdzie było naczelną pobudką Wcielenia.

Pierwsze zagadnienie łączy się z nauką o naturze Boga i jej przymiotach, z której wynika, że naczelnym jej przymiotem, jako Władcy świata, jest właśnie miłosierdzie. (…) Z rządami Bożymi nad światem łączy się z konieczności cały szereg przymiotów, które umysł nasz winien Bogu przypisać. Jedne, jak sprawiedliwość, prawdomówność, wierność uznajemy w Nim łatwo i bez wahania. Inne, jak miłosierdzie, cierpliwość, długomyślność wymagają zastanowienia, i gdyby sam Bóg nie był nam i tych cech swej doskonałości objawił, sami zapewne nigdy byśmy nie doszli do odkrycia ich w Jego naturze. Świadczą o tym różne religie przyrodzone, które dziś coraz dokładniej poznajemy; wszystkie one mają jakieś pojęcie o Bogu panującym nad światem i nawet nieraz bardzo wyraźnie podkreślają sprawiedliwość jako przymiot jego panowania, ale Ojca pełnego miłosierdzia w nim nie dostrzegają.

Bo też i pogodzenie w Bogu tych dwóch naczelnych przymiotów Jego działalności na zewnątrz, jakimi są sprawiedliwość i miłosierdzie, nie pozbawione jest pewnej trudności, która tylko w świetle wiary może być rozwiązana. Otóż tradycyjna myśl chrześcijańska, opierając się na danych Objawienia, nie tylko wykazała harmonijne współdziałanie obu tych przymiotów doskonałości Bożej w rządach światem, ale pomna słów św. Jakuba, iż miłosierdzie przeważa nad sprawiedliwością, i tę przewagę głęboko uzasadniła.

o. Jacek Woroniecki OP
Tajemnica Miłosierdzia Bożego. Nauka chrześcijańska o Miłosierdziu Bożym i naszej wobec niego postawie