Codzienna Aplikacja Miłosierdzia
PODZIEL SIĘ

Koronka za grzeszników i konających

Koronka za grzeszników i konających

Jednym z elementów nabożeństwa, jakie Jezus pragnął upowszechnić przez św. Faustynę, jest Koronka do Miłosierdzia Bożego. Chciał, by była to modlitwa odmawiana przede wszystkim w intencji grzeszników i osób konających. W Dzienniczku duchowym Św. Faustyny, uznanym przez Kościół za jedno „z wyjątkowych dzieł literatury mistycznej”, Jezus mówi:

Módl się, ile możesz, za konających, wypraszaj im ufność w moje miłosierdzie, bo oni najwięcej potrzebują ufności, a najmniej jej mają. Wiedz o tym, że łaska wiecznego zbawienia niektórych dusz w ostatniej chwili zawisła od twojej modlitwy. Ty znasz całą przepaść mojego miłosierdzia, więc czerp z niego dla siebie, a szczególnie dla biednych grzeszników. Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie moje (Dz. 1777).

Święta Faustyna często dostępowała łaski poznania, że jakaś konająca osoba bardzo pragnie i potrzebuje jej modlitwy; czasami bywała wzywana przez samą duszę, by towarzyszyła jej swą modlitwą w ostatnich chwilach umierania; czasami przez Anioła Stróża, a nawet przez Pana Jezusa. Modliła się wówczas tak długo, jak długo odczuwała w sobie konieczność tej modlitwy. Przestawała dopiero, gdy zaczynał ogarniać ją spokój albo gdy otrzymywała wiadomość o śmierci osoby, za którą się modliła, lub gdy w swej duszy słyszała słowa podziękowania za modlitwę. W Dzienniczku pisała: „O, jak bardzo potrzebują dusze konające modlitwy! O Jezu, natchnij dusze, aby się często modliły za konających” (Dz. 1015).

Odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego to z pewnością jeden z najskuteczniejszych środków towarzyszenia konającej osobie. Sam Jezus objawił go św. Faustynie, nalegając, aby często się nim posługiwała – a nawet nieustannie:

Córko moja, zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki, którą ci podałem. Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą. (…) Napisz: Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny (Dz. 1541).

Powiedział też do niej:

Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę albo przy konającym inni ją odmówią (Dz. 811).

 

[w:] Koronka do Miłosierdzia Bożego odmawiana podczas adoracji eucharystycznej w intencji chorych i konających,

Promic, Warszawa 2009